Homilie Pater Paul De Bois 8 juni 2025 : Hoogfeest van Pinksteren

Voor veel mensen is ‘Pinksteren’ niet veel meer dan een “lang weekend”. Er zijn vandaag ook christenen over de hele wereld die samenkomen om de hoogfeest te vieren. 

Maar laat ons eerlijk zijn: echt uitwisselen over de betekenis van Pinksteren doen we nauwelijks. 

Ik zou bijna iets heel ongewoons durven voorstellen. In de plaats van allemaal mensen die netjes zitten te luisteren naar een preek, zie ik in mijn verbeelding mensen die kerkstoelen in kleine kringen bij elkaar zetten en met elkaar in gesprek gaan over de Kerk … zouden we Gods geest in ons midden voelen? Zouden we spreken over de Geest die over de apostelen komt? En over de ‘geboorte van de Kerk? 

Zouden we het hoogfeest van vandaag in samenhang zien met het hoogfeest van Pasen? Zouden we het echt hebben over vuur en licht en over wat we in het Evangelie op Hemelvaartsdag hoorden: “Ga naar alle volken en doop de mensen in de naam van Vader, Zoon en Geest…”

Misschien zou het gesprek vlug verzanden in een verheerlijking van het voorbije rijke Roomse verleden en over de inkrimping vandaag en over de problemen waarmee de kerk kampt. We spreken gemakkelijk negatief uit ontevredenheid en bezorgdheid over de toekomst. Dat we uiteindelijk bij een nogal somber beeld over de kerk zouden uitkomen behoort tot de mogelijkheden. Onszelf zien we heel gemakkelijk als een soort “heilige rest”. Bij de enen werkt het verlammend, bij weer anderen spoort het aan tot overdreven ijver voor een visie op de Kerk die voorbij is. 

Ons spreken is té dikwijls een spreken zonder hoop! We zien lauwheid en zelfs onverschilligheid bij medegelovigen; soms ook bij onszelf.

Maar waarom zitten we hier dan samen in dit kerkgebouw; waarom is de liturgie feestelijker dan anders? Waarom Pinksteren vieren zonder dat we écht geloven in het wonder van vuur en enthousiasme?

Goede mensen, aan welk vuur halen wij ons enthousiasme als christen mensen? 

Ik ga daarvoor graag even terug naar Pasen. De paaswake begon in onze pandgang met de vuurwijding. Daarna zijn we achter de brandende paaskaars de kerk binnengegaan en hebben we in het donker, met enkel het kleine kaarsje in de hand onze plaatsen gezocht. Ik heb de paaskaars bewierookt en pater Piet heeft het exultet, de paaslofzang gezongen met de uitnodiging: “laat  ons juichen …”  Hebben we echt “gejuicht” om Christus’ opstanding uit de dood? 

Vandaag heeft het gregoriaans koor zo mooi de Pinkstersequentie gezongen:

 “Licht dat vol zegen is
Schijn in onze duisternis
Neem de harten voor U in.
…
Sta ons met uw liefde bij
Geef ons vreugd die niet vergaat.”

Een gedachte die nog eens herhaald werd in het vers van het alleluia: 

“Vervul het hart van uw gelovigen
En ontsteek in hen het vuur van uw liefde.” 

Ons hart wordt vervuld , zo zegt het Evangelie dan weer want: “de Helper, de heilige Geest die de Vader je in mijn Naam zal zenden; Hij zal je alles leren en je alles in herinnering brengen wat ik je gezegd heb”. Paulus zegt ons dan weer: “de Geest van god woont in u”. Zo zijn we Gods kinderen … met een opdracht: hoe ons openen voor het vuur van de Heilige Geest om dat vuur ook te delen met anderen. 

We kennen allemaal de uitbeelding van Pinksteren: vlammen die neerdalen boven de hoofden van Maria en de apostelen, of de Geest die als een duif boven hen zweeft … 
Belangrijker dan die uitbeelding is wat er gebeurt: plotseling is er geen angst, onzekerheid en twijfel meer, maar staan daar enthousiaste mensen te getuigen van Jezus. En allen verstaan mekaar, mensen voelen aan waarover de apostelen het hebben: over Jezus, Gods Zoon, mens geworden, met een boodschap, om die boodschap ter dood gebracht en drie dagen later opgewekt uit de doden. Hun enthousiasme werkt aanstekelijk en …heel velen laten zich dopen.  

Mensen, zo werkt het. Als we ons hart openen voor het vuur van Gods Geest, dan worden we mensen vol moed en doorzettingsvermogen. We zijn ooit gevormd geweest en is de Heilige Geest over ons gekomen. We zijn gezalfd om standvastig te zijn in ons geloof. 
Gelovig zijn is leven van Gods liefde, vrede, vreugde en gerechtigheid voor alle mensen. Laten we vragen om de Geest:  

Kom, Schepper Geest, daal tot ons neer,

houd Gij bij ons uw intocht, Heer;

vervul het hart dat U verbeidt

met hemelse barmhartigheid. 

Gij zijt de gave Gods, Gij zijt

de grote Trooster in de tijd,

de bron waaruit het leven springt,

het liefdevuur dat ons doordringt. 

Gij schenkt uw gaven zevenvoud,

o hand die God ten zegen houdt,

o taal waarin wij God verstaan,

wij heffen onze lofzang aan. 

Verlicht ons duistere verstand,

geef dat ons hart van liefde brandt,

en dat ons zwakke lichaam leeft

vanuit de kracht die Gij ons geeft. 

Verlos ons als de vijand woedt,

geef ons de vrede weer voorgoed
.
Leid Gij ons voort, opdat geen kwaad,

geen ongeval ons leven schaadt. 

Doe ons de Vader en de Zoon

aanschouwen in de hoge troon,

o Geest van beiden uitgegaan,

wij bidden U gelovig aan.