Homilie Pater Lukas Martens 29 mei 2025 : Hoogfeest van O.L.H. Hemelvaart

De hemel

Wie denkt er nu nog aan de hemel? Het is toch met de aarde dat wij moeten bezig zijn? En toch zijn er mensen die met de hemel bezig zijn. Bvb ecologen, cosmologen en astronauten. Ja, ook landbouwers die hopen op voldoende regen uit de hemel. Maar dat is dus niet de hemel waar Jezus nu naar toe is gegaan. Wat is Zijn hemel dan? Een goed antwoord daarop krijgen we in wat Jezus zei aan Maria Magdalena toen Hij haar voor het eerst verscheen na zijn verrijzenis. Hij zei haar: ‘Houd mij niet vast, want Ik ben nog niet opgestegen naar mijn Vader. Ga mijn broeders zeggen: Ik stijg op naar mijn Vader en uw Vader, naar mijn God en uw God.’ De hemel waar Jezus naar toe is, is dus niets anders dan Zijn Vader die ook onze Vader is. De hemel is daarom meer Iemand dan iets, het is meer een blijvende verbondenheid in liefde dan een ruimte. ‘Van de Vader ben Ik uitgegaan en Ik ga naar Hem terug’, zo staat het in het Johannesevangelie. 

Samenleven met God

Het doet mij denken aan wat zuster Elisabeth schreef: ‘het is alsof ik de hemel op aarde gevonden heb, want de hemel dat is God en God is in mij. De dag dat dit tot mij is doorgedrongen, is alles in een nieuw licht komen staan. En ik zou dit geheim willen toefluisteren aan allen die ik liefheb opdat ook zij, door alles heen, altijd met God zouden samen leven’. Door alles heen, altijd met God samen leven. De hemel is dus niets anders dan het samen leven met God. Dat klinkt wel wat verheven, maar toch is het een realiteit die wij kunnen beleven, maar dan in geloof. Terug nu naar de lezingen. 

Grote blijdschap

Nadat Jezus ten hemel werd opgenomen keerden de leerlingen met grote blijdschap naar Jeruzalem terug. Met grote blijdschap: dat mag ons verwonderen. Ja, zij zullen in een eerste moment wel de scherpe pijn gevoeld hebben van zijn afwezigheid. Maar blijkbaar is die pijn verkeert in grote blijdschap. En daar zijn enkele redenen voor. We bekijken ze even. 

Met Jezus bij de Vader

Eigenlijk neemt Jezus geen afscheid, Hij blijft werkzaam aanwezig en Hij brengt ons thuis bij de Vader. De Hebreeënbrief toont ons Jezus als hogepriester die bij God voor onze zaak present is. Op het moment dat Jezus stierf scheurde de voorhangsel van de tempel van boven tot onder in twee. Dat toont ons dat wij door Jezus voortaan vrije toegang hebben tot de Vader. Jezus heeft de weg geopend. Door Hem mogen we nu al thuiskomen bij de Vader. Dus vreugde omwille van een ruimere aanwezigheid.

Zegen

Een andere reden van hun vreugde: terwijl Jezus zich van hen verwijderde zegende Hij hen. Dat zegenen is een sterk bijbels gebeuren. Denken wij aan de aartsvaders Abraham, Isaac en Jakob die voor ze stierven hun kinderen op een bijzondere wijze hebben gezegend. Of denken we aan de profeet Elia, die voor hij ten hemel werd opgenomen, het dubbele van zijn geest aan zijn opvolger naliet. Zo’n zegen ontvangen is kracht ontvangen voor het beleven van een eigen zending. Als Jezus zijn leerlingen zegent dan wil Hij hen bekwamen voor een taak die hun eigen krachten te boven gaat: zij moeten van Hem getuigen tot aan de uiteinden van de aarde. Gezonden worden met de nodige toerusting, is bron van vreugde. Maar daarvoor is nog iets anders nodig. 

Wachten

Jezus vraagt hen: ‘blijf in de stad om de belofte van de Vader af te wachten en je te laten toerusten met kracht uit den hoge’. Ze moeten dus eerst tijd nemen om te wachten en te verwachten en eensgezind te volharden in gebed. En dat is moeilijk. Het zit ons ingebakken om meteen aan de slag te gaan, er is zoveel te doen. En we zijn ook gewoon om alles te doen op eigen kracht, volgens eigen inzicht. 

Topdagen van hoop

Het evangelie van Lukas eindigt zo: ‘ze keerden naar Jeruzalem terug, hielden zich voortdurend op in de tempel en zij verheerlijkten God’. Dat is de vreugde van de lofprijzing en van het hoopvol uitzien naar iets dat beloofd is. Sinds Goede Vrijdag weten de apostelen maar al te goed dat zij op eigen kracht niet in staat zijn te doen wat Jezus vraagt. Vandaar de belofte van de Geest. Alleen de heilige Geest kan van bange leerlingen vrijmoedige apostelen maken. Dat is nu hun hoop. Dat mag ook onze hoop zijn, in dit jubeljaar. Laten we oprecht uitzien naar de komst van de heilige Geest. Deze dagen zijn topdagen van onze christelijke hoop. Laten we Hem verwachten en bidden: Kom heilige Geest. Laat ons ervan getuigen dat er naast de aarde ook een hemel is, een Vader die van ons houdt en ons leven heel vruchtbaar wil maken.