Homilie Pater Lukas Martens 18 mei 2025 : 5de Paaszondag

Waar gaan we naartoe? 

Waar gaan we naartoe? Er zijn sommige evoluties die gaande zijn en ons bang kunnen maken. Zowel op sociaal, politiek, economisch en ecologisch vlak. Maar we kunnen het ook nog verder doortrekken: waar gaan we naartoe, met ons geloof, wat verwachten wij als gelovigen voor de toekomst, de nabije of de verdere toekomst. Om op die vraag te antwoorden mocht Johannes het boek van de openbaring schrijven, om zijn medechristenen die vervolgd werden te bemoedigen. Ja, waar gaan we naartoe: Hij kreeg daarover iets te zien en iets te horen. Wat hij zag was allemaal nieuw, een nieuwe hemel, een nieuwe aarde en een nieuwe stad, het nieuwe Jerusalem, neerdalend uit de hemel, zo mooi als een bruid die zich voor haar man heeft getooid. En wat hoorde hij? Een stem die uitleg gaf over die stad: ziehier Gods woning onder de mensen. Zij zullen zijn volk en Hij, God-met-hen, zal hun God zijn. Hij zal alle tranen afwissen, er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen geween, geen smart. Dat mag het antwoord zijn op onze vraag: waar gaan we naartoe? 

Verbondenheid

Nee, een tranendal als woning voor de mensen, dat was niet Gods bedoeling, en nee, het is niet goed voor de mens om alleen te zijn. We zijn gemaakt voor het verbond, om te leven in verbondenheid, in relatie met God en met elkaar, en daarin onze vreugde te vinden. Dat is het wat overblijft als al het andere verdwijnt. Daarvoor zijn we bestemd, dat is onze toekomst en die toekomst kunnen we inoefenen, elke dag. Met de vraag: hoe doen we dat? 

Voetwassing

Langs de weg die Jezus is gegaan, een weg van liefde en verheerlijking. Met het evangelie zijn we op het laatste avondmaal. Jezus heeft de voeten van zijn leerlingen gewassen, één voor één, ook die van Petrus die Hem straks zal verloochenen, ook die van Judas, die kort daarop weggaat om zijn Meester over te leveren. Jezus kent die mensen door en door. Hij weet hoe zwak ze nog zijn in de liefde, hoe traag ze nog zijn in het geloof. Maar Hij bemint hen, Hij zal zijn leven voor hen geven. Hij wil hen troosten voor de pijn van het nakende afscheid. Hij zal hen daarvoor als geschenk zijn testament geven. En dat doet Hij van zodra Judas is vertrokken. 

Liefde en verheerlijking

Dan zegt Jezus: Nu is de Mensenzoon verheerlijkt en God is verheerlijkt in Hem. Hoe kan dat? Jezus weet dat Hem het ergste gaat overkomen en Hij spreekt over verheerlijking? Hoe is dat mogelijk? Het is mogelijk omdat Jezus wist dat zijn liefde zou zegevieren, zijn liefde voor de Vader en voor de mensen. Het is mogelijk omdat Hij al het goede voor ogen hield dat zijn lijden zou  bewerken. In het evangelie van Johannes is Jezus’ passie: het bewijzen van zijn liefde die tot het uiterste gaat. In dat evangelie gaat vernedering samen met verheffing, het kruis met verheerlijking. En dit komt omdat vernedering en kruis bij Jezus helemaal gedragen zijn door zijn liefde. Juist op het moment dat alles verloren lijkt, is de liefde het sterkst en bewerkt zij verheerlijking. 

Een nieuw gebod

En die liefde is nu juist zijn testament: Een nieuw gebod geef Ik u: Zoals Ik u heb liefgehad, zo moeten ook jullie elkaar liefhebben! Maar elkaar liefhebben zoals Jezus ons heeft liefgehad, kunnen wij onmogelijk op eigen kracht bereiken. Daarvoor is het nodig dat wij ons laten beminnen door Gods barmhartige, onvoorwaardelijke liefde. Dat is iets wat Thérèse heel duidelijk heeft gemaakt. Wij vierden gisteren de 100ste verjaardag van haar heiligverklaring. 

Heilige Geest

Liefde en verheerlijking gaan samen en het is de heilige Geest die achter beiden zit, die beiden bewerkt. We zien het ook bij Paulus en Barnabas. Het was prachtig wat zij mochten meemaken, hoe mensen, met hun medewerking, tot geloof kwamen. Zij mochten daarvoor samenwerken met de heilige Geest. En geloof maakt gelukkig, doet hopen, maakt ons tot pelgrims van hoop, ook midden zoveel evoluties die ons bang zouden kunnen maken.